- Ομιλία της κ. Γαρυφαλλιάς Καλαμπόκη, στο εκκλησάκι Γενέσιον της Θεοτόκου, στην Αλέα Τεγέας
Στις 19 Ιουνίου, εορτή του Αποστόλου Ιούδα Θαδδαίου, στο εκκλησάκι Γενέσιον της Θεοτόκου στην Αλέα Τεγέας, ετελέσθη Θεία Λειτουργία προς τιμή του Αγίου Αποστόλου και μνημόσυνο για την ανάπαυση των ψυχών των σφαγιασθέντων από τους Τούρκους Ελλήνων και Αρμενίων του Πόντου και της Μικράς Ασίας – Σμύρνης. Το 1922, μία περίοδο που είχαμε διχασμό στην Ελλάδα, βασιλόφρονες και βενιζελικοί. Πριν το διωγμό, στην περιοχή αυτή ζούσαν δέκα εκατομμύρια (10.000.000) Χριστιανοί, Έλληνες οι περισσότεροι και Αρμένιοι. σώθηκαν τέσσερις χιλιάδες (4.000) Αρμένιοι και ενάμισι εκατομμύριο (1.500.000) Έλληνες ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Μετά το πέρας του μνημοσύνου, η κα Γαρυφαλλιά Καλαμπόκη είπε τα ακόλουθα:
Ας αναπαύσει ο Θεός τις ψυχές τους και να ευχηθούμε να μη γίνει ποτέ πια στον τόπο μας διχασμός. Σήμερα, επέλεξα να σας μιλήσω για την Αγάπη, γιατί όταν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει διχασμός.
Αγάπη, μια πανάρχαια ελληνική λέξη και το ρήμα Αγαπώ αρχίζει από Α και τελειώνει σε Ω. Η λέξη Αγάπη έφτασε ως εμάς τους νεοέλληνες, είναι το Α και το Ω της ζωής μας.
Η αγάπη είναι κάτι που όταν το έχουμε δεχτεί, είμαστε ευτυχισμένοι, δεν είναι κάτι αφηρημένο. Είναι θεϊκή και ανθρώπινη, εκδηλώνεται με σεβασμό, με κατανόηση, με συγχώρηση, με κάθε πράξη που δεν εναντιώνεται στον συνάνθρωπό μας. Ότι κάνουμε, χωρίς να εναντιωνόμαστε στον άλλον, περιέχει αγάπη.
Ομόνοια, αγάπη, αλληλοβοήθεια.
Όταν στην οικογένειά μας είμαστε μονιασμένοι και ο ένας σέβεται τον άλλο, υπάρχει ειρήνη και καλή ατμόσφαιρα. Αυτό είναι ό,τι καλό. Εκπέμπεται και έξω από την οικογένειά μας και επιδρά ευεργετικά και στις άλλες οικογένειες. Έτσι δημιουργείται μία κοινωνία αγάπης και αλληλεγγύης και οι άνθρωποι ζούνε με αρμονία και ασφάλεια. Αυτό διοχετεύεται στην κοινωνία και μπορεί να φθάσει ως αυτούς που μας κυβερνάνε.
Να μη μαλώνουμε στις οικογένειές μας, όλα τα μέλη να είναι μονιασμένα και να αναγνωρίζουν τα λάθη τους. Να είμαστε υποχωρητικοί και να κάνουμε διάλογο με τα παιδιά μας. Με διάλογο να λύνουμε τις διαφορές μας. Το ίδιο να κάνουμε και με τους γείτονές μας. Αυτό διαχέεται στην ατμόσφαιρα και φτάνει παντού, όπως και το μίσος, που κι αυτό διαχέεται και ενισχύει το κακό. Θετική ενέργεια είναι η αγάπη που εκφράζεται με τη συγχώρηση, την πίστη και τη προσευχή. Αρνητική ενέργεια είναι το μίσος, που φθάνει ως το έγκλημα.
Το κακό φαίνεται να είναι πιο δυνατό, στην πραγματικότητα όμως το καλό, είναι πιο δυνατό. Με την πίστη φεύγει ο φόβος. Ο φόβος που μπορεί να φτάσει ως το έγκλημα. Η αγάπη είναι κάτι που διαχέεται και ομορφαίνει τη γη και τους ανθρώπους. Πίστη και Αγάπη μας δίνουν την ελπίδα, η τρίτη αρετή της θρησκείας μας.
Ό,τι δημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες έχει πνευματική, μεταφυσική δύναμη και κυρίως ο Πλάτωνας είναι αυτός που μας έδωσε μία μεγάλη αλήθεια, την ύπαρξη της ψυχής και την αθανασία της. Οι ιστορικοί τον έχουν κατατάξει στους 8 μύστες, που καθένας από αυτούς βοήθησε ένα μέρος της ανθρωπότητας.
Ο πρώτος μύστης για τους Έλληνες ήταν ο Ορφέας. δίδαξε μουσική με τη λύρα του, την αγάπη και στοργή για την γυναίκα και την ομορφιά, και αρμονία που αναπτύσσουν την ψυχή. Έχουμε και τρίτο μύστη, τον Πυθαγόρα, ο οποίος δίδαξε τα μαθηματικά και τη σωστή οικογένεια. Ο ίδιος ήταν παντρεμένος με τη Θεανώ και είχε τρία παιδιά, δύο αγόρια κι ένα κορίτσι. Στήριξε την οικογένεια με το λόγο του αλλά και με το παράδειγμά του. Τη σχολή του συνέχισε η κόρη του μετά το θάνατό του.
Οι αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν τον Απόλλωνα. Ήταν θεός της αγάπης, της αρμονίας και του κάλλους.
Ο ηγέτης Περικλής των Αθηναίων αγωνίστηκε να μορφώσει τους Αθηναίους με τον Πλάτωνα και κυρίως με τις τραγωδίες και είπε ότι κάθε αγαθό, αληθινό, ωραίο, αυτά εξέφρασαν οι τραγωδίες και κυρίως την αγάπη.
Λέγεται ότι οι κυβερνήτες είναι ο καθρέφτης του λαού. Αν εμείς ήμαστε λαός αγαπημένος μεταξύ μας και έχουμε ομόνοια και ομοψυχία, έτσι θα είναι και οι κυβερνήτες μας και δεν θα τους ακούμε να αλληλοκατηγορούνται και να έχουν διαμάχη και εκνευρισμό, αλλά ήρεμα και σωστά να κυβερνούν τη χώρα μας. Άρα η δύναμη του λαού είναι να φωνάζει και να ζητά, όχι να αλλάξει το πρόσωπο του ηγέτη, αλλά να αλλάξει η νοοτροπία όλων των Ελλήνων και αυτών που μας κυβερνάνε.
Ο λαός να πάρει στα χέρια του τη ζωή του, την πρόοδό του και την πολιτισμική και πνευματική του αλλαγή. Η αλλαγή δεν είναι αλλαγή προσώπων, αλλά αλλαγή νοοτροπίας και σκέψης. Αλλαγή με έμφαση στο πνεύμα και τις πνευματικές εκδηλώσεις, αλλαγή να αποκολληθεί από το χρήμα και την ύλη. Να δει τις πνευματικές αξίες με πρώτη αξία την Αγάπη. Η αγάπη, όπως μας την έδωσαν οι αρχαίοι Έλληνες, οι σοφοί της αρχαιότητας, αλλά και η αγάπη όπως τη δίδαξε ο Ιησούς: «Θεϊκό το αγαπάτε αλλήλους αλλά και τους εχθρούς».
Ο Πλάτων είπε: «καλλίτερα να αδικηθώ εγώ παρά να αδικήσω τον συνάνθρωπό μου». Ο Σοφοκλής έβαλε στο στόμα της Αντιγόνης το «Οὒτοι συνέχθειν, ἀλλά συμφιλεῖν ἔφυν», δεν γεννήθηκα να μισώ αλλά να αγαπώ. Έτσι μεγάλωσαν τα παλαιότερα χρόνια οι Έλληνες και ήταν ξεχωριστοί άνθρωποι. Η αγάπη δημιουργεί ξεχωριστούς ανθρώπους.
Ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ Επιστολή προς Κορινθίους μας μιλάει για την αγάπη. Αυτό θα σας διαβάσω όπως το ερμήνευσε ο Θεολόγος Π. Μ. Τρεμπέλας (ερμηνευτική απόδοση στη νέα ελληνική γλώσσα):
«[13.1] Εάν υποθέσουμε ότι μιλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, δεν έχω όμως αγάπη, μοιάζω με τον άψυχο χαλκό που βουίζει όταν τον χτυπούν, ή με το κύμβαλο που βγάζει θορυβώδη ήχο χωρίς κάποια σημασία. [13.2] Κι αν έχω το χάρισμα της προφητείας και γνωρίζω όλα τα μυστικά σχέδια των βουλών του Θεού και έχω όλη τη γνώση που μπορεί να αποκτήσει ο άνθρωπος, κι αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ ακόμη και βουνά, δεν έχω όμως αγάπη, δεν είμαι τίποτε. [13.3] Κι αν διαθέσω όλα τα υπάρχοντά μου για να θρέψω με ψωμιά τους φτωχούς, κι αν παραδώσω το σώμα μου για να καώ, δεν έχω όμως αγάπη, δεν ωφελούμαι σε τίποτε από τις θυσίες αυτές.
[13.4] Εκείνος που έχει αγάπη είναι μεγαλόψυχος, ανεκτικός και με πλατιά καρδιά˙ γίνεται ευεργετικός και ωφέλιμος. Εκείνος που έχει αγάπη δεν φθονεί, δεν ξυπάζεται και δεν φέρεται με αλαζονεία και αυθάδεια˙ δεν φουσκώνει από οίηση και υπερηφάνεια˙ [13.5] δεν κάνει τίποτε το άσχημο, δεν ζητά τα δικά του συμφέροντα, δεν ερεθίζεται από θυμό και οργή, δεν σκέπτεται ποτέ κακό εναντίον του άλλου, ούτε λογαριάζει το κακό που έπαθε απ’ αυτόν. [13.6] Δεν χαίρεται όταν βλέπει να γίνεται κάτι άδικο, χαίρεται όμως όταν βλέπει την αλήθεια να επικρατεί. [13.7] Σκεπάζει όλες τις ελλείψεις του άλλου και δεν τον διαπομπεύει γι’ αυτές˙ σχηματίζει ευνοϊκή πεποίθηση σε όλα γι’ αυτόν που αγαπά. Κι όταν βρίσκεται μπροστά σε παρεκτροπές του άλλου, ελπίζει ότι απ’ όλες αυτές θα διορθωθεί˙ σ’ όλα δείχνει υπομονή για τον συνάνθρωπό του.
[13.8] Η αγάπη δεν ξεπέφτει ποτέ, αλλά μένει πάντοτε αληθινή και ισχυρή, ακόμη και μετά το θάνατό μας… […]Στη ζωή μένουν η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. Αυτά τα τρία. Και μεγαλύτερη από αυτά είναι η αγάπη».
Η αλλαγή θα γίνει όταν εγκολπωθούμε και ασκήσουμε στη ζωή μας την αγάπη. Εμείς οι Έλληνες έχουμε δύο δυνάμεις, δύο γερές κολώνες: την αρχαία ελληνική διανόηση και την ανεπανάληπτη διδασκαλία του Χριστού, στην οποία στηρίζεται η Ορθοδοξία, τις οποίες πρέπει να στηρίζουμε και να έχουμε ως πρότυπο. Από αυτές τις δύο πνευματικές – θεϊκές δυνάμεις ο λαός, εμείς όλοι θα πάρουμε διδάγματα και δυνάμεις και έτσι θα οικοδομήσουμε την αλλαγή – την αλλαγή πρώτα στον εαυτό μας, στην οικογένειά μας, στα παιδιά μας, στους φίλους μας, στους συνεργάτες μας. Έτσι, θα δημιουργήσουμε μία κοινωνία αγάπης, αξιοπρέπειας και ελευθερίας.
Αν είμαστε αγαπημένοι στην οικογένειά μας, εκπέμπουμε πνεύμα αγάπης στους γείτονές μας, στη γειτονιά μας, στο χωριό μας, στη χώρα μας και αυτά τα κύματα φτάνουν και στις κυβερνήσεις μας και χωρίς να το καταλάβουν γίνονται άνθρωποι της αγάπης και του καλού και η κοινωνία αλλάζει. Γιατί από αυτούς τους ανθρώπους τους γεμάτους αγάπη, συγχώρηση και κατανόηση, θα προέλθουν και οι κυβερνήτες που θα κυβερνήσουν αυτόν τον τόπο. Θα είναι και αυτοί καλοί, γεμάτοι αγάπη, συγχώρηση και κατανόηση των προβλημάτων των συμπατριωτών τους.
Κυβερνήτες με αξίες γίνονται σοφοί και κυβερνούν σοφά και εποικοδομητικά. Το κράτος αναπτύσσεται στο καλό και στο έντιμο. Έτσι κάπως θα πάρουμε οι πολίτες στα χέρια μας το καλό της χώρας και την ουσιαστική αλλαγή.
Ο λαός είναι εκείνος που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Εμείς, ο λαός, οι πολίτες, είμαστε υπεύθυνοι για το καλό και το άσχημο που γίνεται στην κοινωνία μας, στην πατρίδα μας. Οι πολίτες πρέπει να πάρουμε στα χέρια μας την ευθύνη για την καλύτερη ζωή όλων μας μέσα στην κοινωνία.
Αυτή είναι η δύναμή μας, αλλά και το καθήκον μας. Εμείς θα κάνουμε τη σωστή αλλαγή, δηλαδή αλλαγή σκέψης και νοοτροπίας. Θα αρχίσουμε από την οικογένειά μας. Σε όλες τις ελληνικές οικογένειες να βασιλεύει η αγάπη, η κατανόηση και η συγχώρηση. Να μάθουμε τα παιδιά μας, με λόγια αλλά και με το παράδειγμά μας, να σέβονται, να συγχωρούν, να προσεύχονται και να αγαπούν.
Να πάρουμε στα χέρια μας σημαντικά ζητήματα, όπως είναι η παιδεία. Να διαμαρτυρηθούμε και να ζητήσουμε από τους κυβερνώντες μία παιδεία προσαρμοσμένη στις ανάγκες της σημερινής ελληνικής κοινωνίας και βασισμένη στην ελληνική παράδοση και στην αγάπη που κήρυξε ο Χριστός. Και να επιμένουμε να εφαρμοστεί αυτό που ζητάμε. Την ίδια αντιμετώπιση θα πρέπει να έχουμε και στα άλλα ζητήματα που αφορούν το λαό και τον τόπο μας. Όπως τα κανάλια. Να ζητήσουμε να προβάλλεται ό,τι καλό υπάρχει. Να σταματήσουν να διατυμπανίζουν εγκλήματα και επώδυνα γεγονότα, αυτά αγριεύουν τους ανθρώπους. Να μεταδίδονται σκηνές αγάπης, σεβασμού, ομορφιάς και καλοσύνης. Το κακό κάνει τους ανθρώπους φοβισμένους, ανήμπορους να σκεφτούν και να αντιδράσουν, αντίθετα το καλό τους γαληνεύει, τους ηρεμεί και τους ενισχύει την επιθυμία να γίνουν καλύτεροι.
Συμπέρασμα:
Η Αγάπη μάς χρειάζεται και είναι πράγματι το Α και το Ω στη ζωή μας, όπως εκφράζεται με τη λέξη Αγαπώ.
Εκείνος που εγγίζει Αγάπη δεν βαδίζει στο σκοτάδι, αλλά στο φως.
Γαρυφαλλιά Καλαμπόκη
19 Ιουνίου 2023
